Józef Doskowski

1894 Strzeszkowice –1979 Kraków

Malarz, rysownik, karykaturzysta, pisarz. W 1914 r. rozpoczął studia na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, które ukończył w 1920 r. robiąc dyplom w pracowni Stanisława Dębickiego 

Szybko stał się uznanym rysownikiem, jego prace o charakterystycznej, uproszczonej, zgeometryzowanej formie publikowano w tygodnikach satyryczno-politycznych – m. in. Zwrotnicy i Szczutku. Artysta nie angażował się jednak w działalność polityczną, pozostając ironistą świadomym wymowy faktów i uważnym obserwatorem życia artystycznego i społecznego.

Doskowski czerpiąc z formalnych dokonań kubistów i ekspresjonistów, w swoich obrazach i rysunkach próbował zilustrować treść pojęć takich jak wojna, dynamika, rycerskość, uczucie osamotnienia, a także zwycięstwa.  Osiągał to za pomocą teatralnego gestu, jednopłaszczyznowo kładzionego koloru oraz scenograficznie budowanej wieloplanowej przestrzeni.

Będąc wyznawcą idei futuryzmu brał czynny udział w wydarzeniach kreujących świat artystyczny Lwowa, Krakowa i Zakopanego. Wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Towarzystwach Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie i Krakowie. Wspólnie z formistami brał udział w lwowskim Salonie Wiosennym w maju 1924 r. 

Władysław Strzemiński tworząc Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej    w sekcji poświęconej formizmowi zdecydował się pokazać prace wyłącznie czterech przedstawicieli tego ruchu artystycznego: Leona Chwistka, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Tytusa Czyżewskiego i Józefa Doskowskiego. 

Strzemiński w wybranej przez siebie kompozycji pt. Baletnica  widział przedstawienie odrębnej „rytmicznej” rzeczywistości. Doskowski w obrazie porównał życie, być może także swoje, do wielofigurowego tańca, który w każdej chwili może ulec rozbudowaniu przez dodawanie coraz to nowych elementów. Dzieło dookreślało prężność artystycznych działań i dynamizm przemian zachodzących w dokonaniach awandardy w pierwszych dekadach XX w.